در چند روز گذشته، كشورهاي بزرگ و پيشگام اقتصادي دنيا، دست به دامان بانك مركز خود زده و هشدارهايي را به بايننس داده‌اند. اما اصل ماجرا چيز ديگري بوده كه به شيطنت رسانه‌ها، تعبير متفاوتي از آن نقل شده است. حال اصل داستان چه بوده است؟

خريد و فروش رمزارزها تبديل به يكي از روش‌هاي مدرن سرمايه گذاري شده كه بيش از 60 درصد انسان‌هاي روي زمين، حداقل يكبار وارد اين حوزه شده‌اند. وقتي صحبت از 60 درصد انسان‌ها مي‌شود، يعني بيش از 4 ميليارد نفر. اين تجمع عظيم سرمايه در اين حوزه، باعث نگراني حكومت‌هاي جهاني و خصوصا سرمايه‌داران و اقتصاددانان جهان شده است.

هرچه باشد، افراد سرمايه‌دار دوست ندارند كه از معاملات جهاني به بهره بمانند. به همين جهت نيز با استفاده از روابط سياسي و ديپلماتيك كه با سران كشورها دارند، تلاش مي‌كنند تا جلوي تجارت آزاد و جهاني و خصوصا در قسمت رمزارزها گرفته شود. مجموعه‌ي بايننس نيز به عنوان پيشگام عصر تبادلات مالي آزاد، همواره دستخوش هشدارها و اخبار جعلي قرار گرفته است.

بانك‌هاي مركزي كشورهاي پيشرفته دنيا، نياز به سرمايه‌گذاري مردم در داخل بانك‌هاي ملي داشته و تمايل دارند كه پول و سرمايه‌ي مردم در داخل اين نهاد رد و بدل شود. از طرف ديگر، بورس كشورها نيز محلي براي حمايت از صنعت است. اما در بازار رمزارزها، همه چيز به گونه‌ي ديگري بوده و باج و مالياتي به سردمداران حكومتي يا نهادهاي بانكي و اقتصادي داده نمي‌شود. به همين جهت نيز حكومت‌ها به دنبال ريزش سرمايه‌گذاران در اين بازار بزرگ بوده تا بتوانند سرمايه‌ي آنها را در بانك، بورس، ملك و … نگهدارند.

بنابراين، پشت اين اخبار و هشدارها، چيزي جز سهيم شدن در ميزان ثروت و سرمايه نبوده و اساسا نمي‌توان فعاليت مجموعه‌ي عظيم و پرطرفدار بايننس را محدود كرد. اما از طرف ديگر، ترس‌هايي نيز وجود داشته كه قطعا بي دليل نيست و مهمترين آن نيز، داستان‌هاي پولشويي و حمايت از تروريسم جهاني است.

جابجا كردن پول در بين كشورها، حتما بايد تحت نظارت نهادهاي مالي بزرگ دنيا باشد تا مانع از پولشويي شده و از ترورسيم حمايت نشود. اين كار، كاملا منطقي و صحيح است و اساس يك دنياي سالم بوده و قطعا بايد حمايت شود. اما در بايننس، تمامي تراكنش‌هاي مالي، كاملا بدون نظارت شخص سوم صورت گرفته و هر فردي، با يك ايميل ساده مي‌تواند وارد اين صرافي ديجيتال جهاني شده و به هر گوشه‌اي از دنيا كه مي‌خواهد، پول ارسال كند.

هشدارهاي بريتانيا و ژاپن هم بيشتر با محوريت همين قوانين مبارزه با پولشويي بوده و اتهام ديگري به اين مجموعه وارد نشده است. اين دو كشور (و قطعا كشورهاي ديگر دنيا)، خواستار نظارت و شفافيت‌هاي مالي بوده كه سازمان‌ها و ارگان‌هاي سودجو و بعضا وابسته به حكومت‌هاي ديكتاتوري و حامي تروريسم، نتوانند زيرشاخه‌هاي خود را حمايت كرده و پول براي آنها واريز نمايند.

بنابراين، هيچ كدام از اين كشورها نمي‌توانند با فعاليت‌هاي بايننس (حداقل در ظاهر و بطور رسمي)، مخالفت كرده و تنها دست آويز آنها، شفافيت تراكنش‌هاي مالي و در راستاي جلوگيري از پولشويي بوده است. براي يادگيري نحوه افتتاح حساب بايننس اين مقاله را مطالعه كنيد.

چند صد سال طول كشيد تا پس از بكارگيري از پول به عنوان واسط خريداري، مبحثي به نام سرمايه گذاري يا زياد كردن سرمايه و داشته ها با استفاده از پول، به وجود آيد. البته منظور اين نيست كه در زمان قديم، كسي به فكر افزايش داشته ها نبود، بلكه عموما تجارت، پرورش دام، كشاورزي و … منبع اصلي ايجاد درآمد براي افراد بود.

با گذر سالها و تكامل علم سرمايه گذاري، در كنار تجارت و ساير شغلهايي كه پيش از آن وجود داشت، مبحثي به نام سرمايه گذاري و كسب درآمد بيشتر با استفاده مناسب از پول به وجود آمد. و اينگونه شد كه نزديك به صد سال قبل، اولين بورس جهاني براي مشاركت سرمايه گذاران ايجاد گرديد. بنابراين، اولين قدم هاي ايجاد يك شغل به نام سرمايه گذاري كه به صورت رسمي و مورد پسند حكومت ها و دولت ها قرار بگيرد، برداشته شد.

چند دهه بعد از راه افتادن بورس در كشورهاي مختلف، بازار جديد به وجود آمد كه فراتر از خريد و فروش سهام (سرمايه گذاري و مشاركت در سود شركت ها) بود. در اين بازار، خود پول به عنوان كالايي براي سرمايه گذاري در نظر گرفته شد كه به آن بازار فاركس گفته شد. هدف اين بازار، ايجاد يك سامانه ي بسيار گسترده و فراگير، براي حمايت از ارز كشورهاي مختلف بود.

فاركس در حقيقت مكاني است براي سرمايه گذاري بر روي ارز يك كشور. براي مثال، فرض كنيد كه با توجه به سياست هاي اخير كشور آمريكا در مقابله با بحران كرونا (و در نقطه مقابل، موفقيت اروپا در اين زمينه)، ارزش ارز آمريكا (دلار آمريكا)، در مقايسه با ارزش ارز اتحاديه اروپا (يورو) كاهش يابد. اين بدان معناست كه اقتصاد اروپا در برهه اي از زمان، قويتر از آمريكا خواهد شد و ارزش پول آن بالاتر خواهد رفت.

بنابراين، سرمايه گذار ميتواند ارز دلار را فروخته و ارز يورو را خريداري كند (مثل فروش سهم شركت اول و خريدن سهم شركت دوم در بورس). اگر اين اتفاق به صورت گسترده اي بيفتد، يورو افزايش قيمت داشته و سرمايه گذار ميتواند سود بيشتري كسب كند (مثل افزايش ارزش سهام يك شركت). بنابراين، بورس و فاركس تشابه زيادي به يكديگر دارند، اما قطعا فاركس جهاني تر از بورس هاي مختلف است.

كارگزاراني كه خدمات خريد و فروش ارزها در فاركس را براي مشتريان فراهم ميكنند، بروكر ناميده شده و دامنه ي فعاليت آنها بسيار جامعتر و بزرگتر از كارگزاران بورس است. ارزش تراكنش هاي انجام شده در بروكرها، صدها و شايد هزاران برابر يك كارگزار معمولي بورس است. خدمات بيشتر، پول بيشتر، تنوع خريد و فروش و … همگي جزو تفاوت هايي است كه بين كارگزار و بروكر وجود دارد.

اين تنوع خدماتي باعث شده تا سرمايه گذاران، پيش از ورود به بازار فاركس نياز به آموزش داشته باشند. بنابراين، اگر آموزش سرمايه گذاران تكميل باشد، قطعا بازار فاركس مكاني پرسودتر از بورس كشورهاي مختلف خواهد بود.

بروكرهاي فاركس، از سه طريق درآمد كسب مي‌كنند. اولين و ساده‌ترين روش كسب درآمد، كميسيون است. احتمالا همه‌ي ما با مفهوم كميسيون آشنا هستيم. كميسيون يعني گرفتن حق الزحمه در ازاي انجام يك خدمت مشخص. براي مثال، وقتي ملكي را معامله يا اجاره مي‌كنيد، بنگاه يا همان مشاور املاك، درصدي از مبلغ جابجا شده (قيمت خريد مسكن و يا مبلغ رهن كامل منزل) را به عنوان كميسيون دريافت مي‌كند. بروكرها نيز مي‌توانند به ازاي انجام هر معامله، مبلغي را به عنوان كميسيون دريافت نمايند. درصد كميسيون بسيار ناچيز است، اما براي كسانيكه معاملات متعددي در طول روز انجام مي‌دهند، ممكن است رفته رفته عدد كلي كميسيون پرداخت شده، بيشتر و بيشتر شود. بنابراين، بسته به استراتژي معاملاتي خود، بايد بروكر يا حسابي را انتخاب كنيد كه مدل كميسيون گرفتن آن، مناسب شما باشد.

روش دومي كه كارگزاران فاركس براي خود درآمد ايجاد مي‌كنند، گرفتن بهره يا همان SWAP است. بهره در پايان هر روز محاسبه شده و فارغ از زمان باز كردن معامله است. بنابراين، اگر صبح زود معامله را باز كنيد و يا ساعاتي قبل از پايان شب، هيچ تفاوتي وجود نداشته و در هر صورت، با رفتن به روز بعد، نرخ بهره در حساب شما منظور خواهد شد. بعضي از بروكرهاي معتبر جهاني، حسابي را تحت عنوان حساب بدون بهره و يا حساب اسلامي ارائه كرده‌اند كه در آن هيچگونه بهره‌اي دريافت نخواهد شد. اگرچه نرخ بهره يا همان سوآپ بسيار كم است، اما براي افرادي كه معاملات طولاني مدت را در استراتژي معاملاتي خود قرار داده‌اند، ممكن است سنگين شود. به همين جهت نيز، بروكر يا حسابي بايد انتخاب شود، كه نرخ بهره‌ي آن متناسب با سبك معاملاتي تريدر باشد.

آخرين روشي كه بروكرها از آن درآمد كسب مي‌كنند، اسپرد است. اگر مي‌خواهيد بدانيد كه اسپرد در فاركس چيست مقاله‌اي با همين نام را مطالعه كنيد. البته درهمين جا نيز همانند موارد قبلي، توضيح اندكي درباره‌ي آن خواهيم داد. اين نوع از درآمد بروكرها را مي‌توان با يك مثال ساده، كاملا توضيح داد. هنگاميكه شما براي خريدن يا فروختن يك ارز به صرافي مراجعه مي‌كنيد، حتما مي‌دانيد كه نرخ خريد و نرخ فروش آن ارز، با يكديگر متفاوت است. صرافي‌ها در حقيقت هنگام فروش يك ارز، آن‌را گرانتر و هنگام خريدن همان ارز، آن‌را ارزانتر از قيمت بازار، معامله مي‌كنند. اين اختلاف قيمت خريد و فروش در بازار فاركس به نام اسپرد معرفي شده است.

همانطور كه در مقاله‌ي اسپرد در فاركس چيست بيان خواهيم كرد، اسپرد دو مدل متفاوت دارد. بعضي از بروكرها اين اسپرد را به صورت فيكس (درصد ثابت) و بعضي نيز به صورت شناور (تغيير درصد هنگام روندهاي مختلف بازار) لحاظ مي‌كنند.

بنابراين، اگر بروكري اسپرد خود را صفر نگهداشته باشد (كه بعيد است)، حتما از دو روش ديگر براي كسب درآمد استفاده كرده است.

تمامي كسب و كارها براي كسب و سود و درآمد بيشتر راه اندازي ميشوند. بعضي از كسب و كارها به مشتريان خدمات ميدهند، بعضي ها جنس و كالا ميفروشند و بعضي ها نيز در ازاي مشاوره، مبلغي را دريافت ميكنند. بروكرها نيز از اين قاعده مستثني نيستند. بروكرها يك واسط بين سرمايه گذاران و بازارهاي جهاني هستند. بروكرها، بستر خريد و فروش جفت ارز، فلزات گرانبها، سهام شركت هاي بزرگ دنيا، ارزهاي‌ديجيتال و … را براي همگان فراهم كرده و در اين راه بايد درآمدي نيز براي خود كسب كنند.

بروكرها نيز همانند صرافي ها، از روي هر معامله، مبلغي را به عنوان حق الزحمه ي خود دريافت ميكنند. يعني آنها هنگام فروش دارايي آن را اندكي گرانتر از قيمت كنوني بازار به تريدرها فروخته و هنگام خريدن نيز آن را اندكي ارزانتر از معامله گران ميخرند. به اين تفاوت قيمت خريد و فروش، اسپرد گفته ميشود.

بنابراين، اگر سوالي در ذهن شما شكل گرفت كه اسپرد چيست و چرا بايد آنرا پرداخت كرد، صرافي هاي فيزيكي را در ذهن مجسم كنيد كه در ازاي خريد و فروش ارز، مبلغي را بعنوان حق الزحمه ي خود دريافت ميكنند. اين حق الزحمه، دقيقا همان اسپرد است. اصولا صرافي ها از اسپرد شناور استفاده ميكنند. اين يعني حق الزحمه صرافي همواره عدد ثابت (يا درصد ثابتي از قيمت ارز) نبوده، بلكه با توجه به عرضه و تقاضا، تغيير ميكند.

اما بعضي از بروكرها، علاوه بر ارائه‌ي خدمات با اسپرد شناور (يا متغير)، اسپرد ثابت نيز ارائه ميكنند. يعني همواره يك دارايي را با درصد مشخصي گرانتر فروخته و يا با درصد مشخصي ارزانتر ميخرند. اين تفاوت در نوع تعيين اسپرد (شناور يا متغير)، بر مبناي سياست هاي كلي بروكر بوده و توجه به اين نكته در انتخاب بروكر مناسب معامله گر، ضروري است.

بنابراين، بروكرها اگر از گرفتن اسپرد صرف نظر كنند، بايد به دنبال روشي جايگزين براي كسب درآمد باشند. يعني حتي اگر بروكري اسپرد را كاملا صفر در نظر بگيرد، به جاي آن، از تريدرها كميسيون يا سوآپ (بهره) گرفته تا درآمد خود را جايگزين نمايد. پس به اين ترتيب، سوال اسپرد چيست پاسخ داده شد.

كارگزاران چه كساني هستند؟

همواره بين صنعت و سرمايه تعامل وجود دارد. فرد متخصصي را در نظر بگيريد كه با يك ايده ي جديد، به دنبال تاسيس كارخانه يا مجموعه ي خاصي است. اگر سرمايه ي لازم براي اين فرد وجود نداشته باشد، صنعت از گسترش و تحول باز ميماند. حال اين موضوع را بزرگتر در نظر بگيريد و به كشور و جهان تعميم دهيد. هنگاميكه يك كالا/دارايي به بورس عرضه ميشود، هدف جذب سرمايه است. شما به عنوان سرمايه گذار، بخشي از سهام يك شركت را خريداري كرده و به آنها پول نقد ميدهيد. شركت/مجموعه نيز در عوض آن، شما را در پيشرفت خود (سود) شريك ميكند.

اگر بازهم مسئله را بزرگتر در نظر بگيريم، براي تبادل كالا بين كشورها، نياز به رد و بدل شدن پول وجود دارد. كارخانه ميتواند در اروپا باشد و سرمايه گذار در آمريكا. بنابراين، بايد ارزي به عنوان ملاك و مبنا قرار داده شده تا طرفين به توافق برسند. ارز رايج آمريكا دلار بوده و ارز اروپا نيز يورو است. اما ارزش يورو در مقابل دلار چگونه بايد تعيين شود؟! در بازار آزاد، همه چيز بر مبناي عرضه و تقاضا تعيين ميشود. اگر دلار خواهان بيشتري نسبت به يورو داشته باشد، قيمت آن در مقايسه با يورو بيشتر خواهد شد و بر عكس. و اينجا بود كه اهميت بروكرهاي معتبر بين المللي مشخص گرديد.

بروكرها

كارگزاراني كه همانند صرافي هاي محلي، ارزهاي مختلف دنيا را به يكديگر تبديل كرده و در اختيار مشتريان قرار ميدهند. بروكر در حقيقت واسطي است ميان كسانيكه قصد دارند (مثلا) با فروش يورو، دلار بخرند (مثلا در اروپا زندگي كرده و قصد دارند در آمريكا سرمايه گذاري كرده و يا به آنجا مسافرت كنند). اگر تعداد كسانيكه يورو را فروخته و دلار ميخرند بسيار زياد شود، ارزش دلار بالاتر رفته و گرانتر (به نسبت يورو) ميشود.

علاوه بر خريد و فروش جفت ارز (يورو به دلار)، بروكرها واسطي هستند بين كسانيكه قصد دارند با خريد دارايي هاي مختلف (همانند طلا، مس، سهام شركت هاي بزرگ و …)، سرمايه گذاري انجام دهند. بنابراين در اقتصاد آزاد جهاني، بروكرها نقش مهم و تسهيلگري را ايفا كرده و قدرت مالي آنها تقريبا مشابه بانك هاي جهاني است. اما هر بروكري معتبر نيست.

بروكرها نيز همانند همه ي نهادهاي مالي، بايد تحت نظر بوده و عملكرد آنها ارزيابي شود. سازمان هاي مالي بزرگ در سرتاسر دنيا، تحت نظر بانك مركزي كشورها فعاليت كرده و بايد مجوز يا اصطلاحا رگولاتوري معتبري داشته باشند. بنابراين، هر مجموعه اي كه ادعاي بروكري دارد، ابتدا بايد اثبات كند كه رگولاتوري معتبري دارد تا در ليست بروكرهاي معتبر جهاني قرار گيرد. از طرفي هم ممكن است يك بروكر، فقط در يك منطقه خاص اعتبار داشته باشد و فعاليت آن در ساير نقاط دنيا، ممنوع باشد.